Don Alfonso 1890

Μετά από μια διαδρομή Amalfi – Sorrento, φτάσαμε μετά κόπων και βασάνων στο Sant’ Agada sui due Golfi, βρήκαμε επιτέλους την πόρτα του Don Alfonso! Τα χιλιόμετρα λίγα, αλλά το στενάκι που αποκαλούν σε αυτά τα μέρη δρόμο στο χωριό μου τα λέμε κατσικόδρομο!

Δεν ξεκινήσαμε καλά, αλλά με το που πάτησα το πόδι μου στο Relais Chateaux του Don Alfonso τα ξεπέρασα όλα. Μια ωραία αυλή με λουλούδια να μοσχοβολούν, δικό τους κήπο για τα λαχανικά και φυσικά το κελάρι. Όσο βιτσιόζικα όνειρα και αν είχα με υπόσκαπτα κελάρια και ξεχασμένα κρασιά μέσα στη μούχλα, εκεί κατάλαβα ότι υπάρχουν και χειρότερα! Μπαίνω στο πρώτο επίπεδο και γύρω μου είχα περίπου 2,500 φιάλες. Συνεχίζουμε προς τα κάτω. Καθώς ο αριθμός ανέβαινε κατά κάποιες χιλιάδες φιάλες, οι ετικέτες κάνανε μάχη για το ποια είναι η σπανιότερη. Εκεί που νόμιζα ότι το όνειρο τελείωνε ο ξεναγός μου λέει να συνεχίσω αν θέλω (βρήκε άνθρωπο που θα πει όχι), την κάθοδο μου στις κατακόμβες. Χωρίς να τελειώσει την πρόταση του είχα ήδη ξεκινήσει. Αυτό που έβλεπα ήταν μόνον σκαλιά χωρίς τέλος, τρύπες – ράφια δεξιά αριστερά και γλόμπους του Thomas Edison λίγα εκατοστά πάνω από το κεφάλι μου να κατεβαίνουν παρέα.

Η κάθοδος, δε κάνω πλάκα, δεν ήταν μικρή. Αφού έφτασα στο τέλος της καθόδου είδα μπροστά μου μια γυριστή σκουριασμένη σκάλα για να συνεχίσω την κάθοδο. Αρκετά μέτρα κάτω από το χώμα, με την υγρασία να χτυπάει 100% και μια νεκρική σιγή, ένιωθα πως πρωταγωνιστούσα στη νέα ταινία του Saw…

Αφού λοιπόν κατέβηκα και την άβολη σκουριασμένη σκάλα βρέθηκα σε μια τρύπα με…τυριά να κρέμονται από το ταβάνι! Από την μούχλα που είχαν πάνω τους υπολογίζω να ήταν εκεί από τον Β’ παγκόσμιο. Παρόλα αυτά θυμάμαι να ψάχνω πάνω μου για ένα σουγιαδάκι, να κάνω μια κλεφτή δοκιμή. Τόσο δρόμο έκανα άλλωστε!

Φτάσαμε στις 315 λέξεις και κουβέντα για το φαγητό ακόμη. Δε μπορούσα να κρατήσω τέτοια εμπειρία μόνο για μένα, ήθελα να το μοιραστώ. Δεν έχω ξαναδεί κάτι τόσο original σε cellaring στη ζωή μου και ούτε πιστεύω ότι θα ξαναδώ. Ο σκοπός αυτής της υπόγειας κρύπτης λοιπόν, χρόνια πίσω, ήταν μια μέθοδος διαφυγής πολέμου. Κάτω από τα τυριά είχε μια τρύπα που έβγαζε σε «ασφαλές» σημείο σε περίοδο πολέμου. Αν και πιστεύω πως ασφαλέστερο μέρος δε θα μπορούσες να βρεις! Με τόσο τυρί και κρασί θα ξυπνούσες κάπου στον 4ο παγκόσμιο πόλεμο!

Ήρθε η ώρα να πάρετε μια εικόνα από την «οινο-κρύπτη» :

Ακολουθούν λίγες εικόνες (δυστυχώς άνευ περιγραφής) από τα πιάτα του Don Alfonso. Δημιουργίες που δικαιολογούν τα 2 αστέρια του. Προσέξτε λεπτομέρεια στο Happy Birthday (κουράστηκα μόνο μου το είδα!). Με στεναχώρησε ο sommelier που παρότι ήταν όλη του τη ζωή στο εστιατόριο ήταν απίστευτα  υπερόπτης μέχρι το τέλος του γεύματος. Νόμιζα ότι απευθυνόταν σε πεντάχρονα που πήγαν με κουπόνια για φαγητό.

Τα πιάτα ωστόσο ήταν σοβαρού επιπέδου και ο ίδιος ο ιδιοκτήτης φιλικός. Πάρτε μια ιδέα παρακάτω:

Don Alfonso 1890, Corso Sant’Agata, 11, Sant’Agata sui Due Golfi, Ιταλία
Τηλ. +39 081 878 0026