Κρητικός

Στο τελευταίο στάδιο δοκιμών εστιατορίων στην Αθήνα και λίγο εκτός προγράμματος, ήρθε στο δρόμο ο Κρητικός. Τη συγκεκριμένη ταβέρνα την είχα στα κιτάπια μου με την υποσημείωση «must για top κρέας». Έτσι λοιπόν και Κυριακή λίγες ώρες πριν την πτήση της επιστροφής κλείνω τραπέζι στην ταβέρνα.

Φτάνοντας στην Κάντζα και λίγα λεπτά από την έξοδο της Αττικής οδού φτάνουμε με την παρέα. Μπαίνοντας βλέπω ένα πανδαιμόνιο πολυκοσμίας, τεράστιο χώρο και θορυβώδη ατμόσφαιρα. Ok λέω, Κυριακάτικο οικογενειακό τραπέζι. Αφού, καθίσαμε αμέσως στο τραπέζι μας δόθηκε ένας light κατάλογος ταβέρνας, που αν δε γνωρίζετε τι θα αντικρίσετε, πιθανόν να σας φανεί ο κατάλογος λιτός.

Ο άνθρωπός που μας είχε αναλάβει στο service, φιλικότατος, επεξηγηματικός και καθόλου βιαστικός, παρότι, όπως προανέφερα ήταν ώρα αιχμής. Αυτό το μεταφράζω ως ποιότητα στο service με εμφανέστατο επαγγελματισμό. Αφού μας εξήγησε λοιπόν το κάθε σημείο του κρέατος, παραγγείλαμε ένα πλήρες δοκιμαστικό γεύμα. Οι αλοιφές και οι σαλάτες έρχονται σε δίσκο μπροστά σας για να επιλέξετε.

Η παρέα μας αποτελούταν από 3 άντρες και  δυο κοπέλες. Ο μεγαλύτερος fan ωμοφαγίας με πρωτόγονα ένστικτα όταν πρόκειται για κρέας…ήμουν κλασσικά εγώ. Έτσι ο ευγενικός κύριος που μας ανέλαβε πρότεινε σενιάν ψήσιμο του steak για τα αγοράκια και μέτριο ψήσιμο (στο ήδη υπάρχον κρέας) για τις κυρίες! Λοιπόν αφού μας έφερε στο τραπέζι το κρέας ψημένο να το δούμε, το πήρε πάλι πίσω για να το κόψει ταλιάτα. Μας το φέρνει λοιπόν πίσω στο τραπέζι, το σερβίρει και αποσύρει λίγα κομμάτια (από τον κάθε μυ) για να το ψήσει περισσότερο για τα κορίτσια. Ομολογώ δεν έχω ξανακούσει κάτι παρόμοιο στο παρελθόν.

Πάμε τώρα στο ψήσιμο και το κρέας. Οι άνθρωποι δεν είναι τυχαίοι, ξέρουν να διαλέγουν κρέατα και κυρίως να τα ψήνουν. Με μαέστρο της ψησταριάς τον κ. Νίκο και της σάλας τον αδερφό του, καλύπτουν άριστα όλες τις πτυχές ενός πετυχημένου εστιατορίου. Τα κρέατα λοιπόν τα διαλέγουν από φάρμες (Νάξου, Καλαμπάκα κτλ), τα σιτεύουν όσο πρέπει και τα ψήνουν τέλεια. Το τέλεια πάει σε αυτούς που θέλουν να γευτούν το (βοδινό πάντα) κρέας σε ψήσιμο rare ή medium rare. Για τα υπόλοιπα γούστα, φυσικά υπάρχουν και τα μοσχαράκια γάλακτος που συνήθως συνδυάζονται με αρκετό κάρβουνο στη σχάρα…

Προτείνω:

• Σιδηρόδρομος, όχι του ΟΣΕ αλλά κομματάκια πανσέτας βοδινού που με την πρώτη ματιά θα πεις, «ωχ στέγνωσε» αλλά μόλις το δοκιμάσεις θα αναθεωρήσεις τη σχετικότητα της χημείας στη μαγειρική.
• Το παϊδάκι το οποίο έχει πάει σε άλλο επίπεδο με γεύση συμπυκνωμένη, σαν να τρώτε ολόκληρο το αρνί με μια μπουκιά ένα πράμα.
• Τα αρνίσια νεφρά, με υφή βουτύρου και γεύση που σε δυσκολεύει να περιγράψεις. Καταλαβαίνω μπορεί να ακούγεται ζόρικο για κάποιους, αλλά πιστέψτε με δεν έχετε δοκιμάσει κάτι παρόμοιο. (Αν δοκιμάσατε, πείτε το μου και εμένα).
• Φυσικά τα steak, Rib eye με κόκκαλο και την σπαλομπριζόλα (από βοδινό σε ψήσιμο σενιάν, άντε και medium rare).
• Πατάτες τηγανιτές και κολοκυθάκια (νόστιμα).

Σε ένα τέτοιο χώρο αγνής κρεατοφαγίας θα περιμένατε και έναν κατάλογο κρασιών για να υποστηρίξει τα κρεατικά. Όπως και εγώ που συνήθως είμαι κάθετος στο να υπάρχει η κατάλληλη λίστα. Οι κύριοι λοιπόν δεν έχουν λίστα κρασιών αλλά μόνο εμφιαλωμένα κρασιά δικά τους, ένα Merlot και 3 εσοδείες Cabernet Sauvignon. Το σίγουρο είναι πως δε με ενόχλησε αφού τα κρασιά αυτά είναι άριστα τιμολογημένα και παρόλο που δε φέρουν ετικέτα, ποιοτικώς είναι ότι πρέπει για το κρέας σας. Το Cabernet του 2006 ισορροπημένο με ήρεμες τανίνες και μέτριο σώμα ενώ του 2004 δείχνει μεγάλη διαφορά. Το βαρέλι είναι ενσωματωμένο και δίνει αρκετές νότες από ευκάλυπτο και μέντα. Ενδιαφέρουσα πολυπλοκότητα και άριστο σύνολο για τα πιάτα σας.

Το μαγαζί είναι ταβέρνα και δε πουλάει όμορφα προσωπεία, όπως περίτεχνα ντεκόρ στο πιάτο σας. Όλη η ποιότητα εκδηλώνεται καθαρά και μόνο σε αυτό που σερβίρεται στο πιάτο σας η ακόμη και το ποτήρι σας. Ένα κατάστημα τέτοιο λοιπόν θα μπορούσε εύκολα να βάλει λίγες από τις κλασικές πινελιές που (και καλά) θα δικαιολογούσαν μια 3πλάσια τιμή. Ωστόσο δεν το έκαναν. Κρατάνε στο τέρμα τον πήχη της ποιότητας με μια σχέση ποιότητας τιμής που ξεπερνάει ακόμη και εμένα τον Mr. Qvp! Για αυτό τους σέβομαι και γράφω ακόμη.

Στο τέλος δοκιμάσαμε λιτά αλλά άκρως Ελληνικά και Κρητικά γλυκά. Το γιαούρτι (με την πέτσα) που φτιάχνει η μητέρα τους παρέα με σπιτικό βύσσινο, μέλι Κυθήρων και καρύδια. Mix & match με την αρέσκεια σας. Όσο για τις τηγανίτες με μέλι… Τραγανοί, νόστιμοι και παρέα με το δικό τους τσίπουρο (το οποίο το κατατάσσω σε επίπεδο grappa) θα σας χαρίσουν ένα χαμόγελο ευχαρίστησης ακόμη.

Ταβέρνα Κρητικός, Αιόλου 49, Κάντζα,  Tηλ: +30 210 6659061