Κώστα Λαζαρίδη – Αμέθυστος 1997

Όχι δεν ήταν κάποιο premium κρασί από Super Τοσκάνη αυτό που έκανε τα μάτια μου να λάμψουν ένα καθημερινό μεσημέρι. Δεν ήταν καν η Cava του ίδιου κτήματος. Παρότι είμαι λάτρης της Τοσκάνης, αυτό το κρασί που παράχθηκε πριν από 17 ολόκληρα χρόνια στη Δράμα, δε ξέρω αν περίμενε κάποιον σαν εμένα, (σχεδόν μια 20ετία μετά) να το παινεύει. Όπως και να έχει πάντως αυτό το κρασί δεν έχει τίποτε απολύτως να ζηλέψει από κρασιά του παγκόσμιου αμπελώνα που θα το πληρώσετε 2-3 φορές παραπάνω. Έχει ακόμη δυνατότητα να κρατήσει με μικρή ακόμη άνοδο την ανάπτυξη στη φιάλη, πριν αρχίσει η κάθοδος. Αυτά είναι τα κρασιά που πρέπει να έχει ως απάντηση η Ελλάδα σε prestige wineries που εντυπωσιάζουν τα παγκόσμια οινικά περιοδικά.

Μύτη: Βαθιά βρεγμένα χώματα του βουνού. Ακόμη κλειστή με μέτρια πολυπλοκότητα και με την ώρα ανοίγει η αρωματική του παλέτα. Άγρια φύση και αρώματα που θυμίζουν Barolo της Ιταλίας, με δαμάσκηνο μαύρα μούρα και μέτρια ένταση. Ελαφρώς κεραμιδί απόχρωση στο άκρο του χείλους του με μέτρια ένταση χρώματος προς το ρουμπίνι.

Στόμα: Πιπεράτο με μπαχαρικά και λικέρ κεράσι. Δαμάσκηνο αποξηραμένο και κόκκινες πιπεριές. Γήινο. Μέτρια ένταση με ζεστό αλκοόλ. Οξύτητα υψηλή και τελείως μαλακές τανίνες. Μέτρια επίγευση.

Η αναλογία του ποικιλιακά είναι: 70% Cabernet Sauvignon / 20% Merlot / 10% Αγιωργίτικο